دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را

                                    به میهمانی گلهای باغ می آورد

                  و گیسوان بلندش را به بادها می داد

                             و دستهای سپیدش را به آب می بخشید

 دلم برای کسی تنگ است

                که چشمهای قشنگش را

                        به عمق آبی دریای واژگون می دوخت

      و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند

 دلم برای کسی تنگ است

 که همچو کودک معصومی

               دلش برای دلم می سوخت

 و مهربانی را نثار من می کرد

 دلم برای کسی تنگ است

               که تا شمال ترین شمال با من رفت

                          و در جنوب ترین جنوب با من بود

 کسی که بی من ماند

 کسی که با من نیست

 کسی که . . .

 - دگر کافی ست.

حمید مصدق    

ایستاده و آرام
به سمت آینه میخزم
با اضطراب دلهره آور تعویض چشم ها
وتازه می شود دل
از تماشای دو مروارید درخشان
بر کیسه پاره پوره ی صورتم.
جهان پر از لبخند و پروانه سفید بود!!!!!!
کدام بود ؟
این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را
حرام دیدارش کردم

از کتاب سالهاست که مرده ام

عجب !!

دنیای غریبی داریم  که با کمی حوصله و صبر و چند تا حساب سر انگشتی قابل محاسبه ست .

دیروز جایی خوندم نوشته بود یادت مرا فراموش ..

لذت بردم .

تمام بی تابیهای من " خلوت وذهن درگیر و نگاهم "در پشت پنجره انتظار مدفون شد .

مدادم رو شکستم و استاپ کردم

من ی  "عمل گرام.

دیگه وقتش رسیده تجربه  یاری برسونه و این یعنی همون عملکرد صحیح و درست و به موقع !

به نظرت دیر نشده ؟ نه " خوبه .

همزبون خوب من یه ماهی قشنگ بود
ولی امروز میدونم دلش همیشه تنگ بود
ماهی تنگ بلور سنگ صبور من بود
زندون تنگ ماهی تنگ بلور من بود
چشماش یه حرفی میزد انگار یه چیزی کم داشت

اون پولکای روشن رنگ غبار غم داشت

با سر به شیشه میزد دور خودش میچرخید

گم میشد اشکاش تو آب چشای من نمیدید

وای که نمیدونستم تاب قفس نداره
یه روز رفتم سراغش دیدم نفس نداره
براش گریه میکردم ولی چشماش نمیدید
انگار تو اون لحظه ها خواب دریا رو میدید
انگار میگفت که ماهی توی دریا قشنگه
ماهی تنگ بلور یه ماهی دل تنگه

                                                                اردلان سرافراز

آری آغاز دوست داشتن است

گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست

                                             فروغ فرخزاد

روباه گفت: هیچ چیزی را تا اهلی نکنند، نمی‌توان شناخت. آدمها دیگر وقت شناختن هیچ چیز را ندارند. آنها چیزهای ساخته و پرداخته از دکان می‌خرند. اما چون کاسبی نیست که دوست بفروشد، آدمهامانده‌اند بی‌دوست . تو اگر دوست می‌خواهی مرا اهلی کن! 
شازده کوچولو پرسید: برای این کار چه باید کرد؟ 
روباه در جواب گفت: باید صبور باشی ، خیلی صبور. تو اول کمی دور از من به این شکل لای علفها می‌نشینی. من از گوشه چشم به تو نگاه خواهم کرد و تو هیچ حرف نخواهی زد. زبان سرچشمه سوءتفاهم است. ولی تو هر روز می‌توانی قدری جلوتر بنشینی. 

                                       شازده کوچولو- آنتوان دوسنت اگزوپری

مدل لباس مجلسی دخترانه 8 سال تا 12 سال با رنگ گلبهی و پارچه حریر و تور

مدل سارافون دخترانه . مدل سارافون دختر بچه . مدل سارافون بچگانه مجلسی . مدل سارافون جدید دخترانه . مدل سارافون مدل دار . مدل سارافون برش دار .مدل سارافون 2014 .جدیدترین مدل سارافون بچگانه . عکس مدل سارافون دختر بچه . مدل سارافون طر حدار .مدل سارافون شیک بچگانه .

جدیدترین مدلهای کلاه بافتنی بچه گانه دخترانه

 #مـُخـاطبـــــ خـاص

دلم عجیب هواے یه خـلوت دونفره داره ؛

خـلوتی کہ تو هیچکدوم از دیدارهامون حس نمیشہ ؛

حتی تو پنج وعده اے کہ در طول روز میام ملاقاتت !!

ذکرم تویی و فکرم •••

فکرم سـمتِ هرکس و هرچیز غیر از【تو】...


و الَّذِینَ آمَنُوا اَشَدُّ حُبّاً لِلَّه۞ بقره، آیه 165

ابـری تــرمـ...
از پـائــیز...
...

تمام هستی به رقص خواهند آمد … اگر سازت عشق بنوازد …

تـــو خــودت را رنــگ زدی ، تــا شبیــه خــاطــرات ایــن آدم هـــا بــاشــی؟
شـایـــد فــرامــوش کــردی ، کــه ایــن آدم ها رنگیــن کمــان را بــا دروغ هــای خــود رنــگ میکـــنند!
تـــو بــرای آنهــا، حتـــی معنـــی بـــی رنگـــی را هـــم نـــداری !
کـاش سیـــاه و سفیــــد بـــودی!
تــا بـــاورشـان میشــد، تــو شبیــه دروغ هــای رنگـــیِ آنهـــا نیستـــی!
شبیـــه حقیــقتِ خـــودت هستـــی

مِثلِ یِک پروانهگــیر کَردَم تو مُـشتروزگار... !!

مــى آیــنـــد ؛

چــاى مــى نــوشــنــد

سـاعــتــى مــى نـشـیــنـنــد و بــعــد مــیــرونــد

واى بــه حــال کــافــه چــى

اگـــر عــاشــق "مــســافــرى" شــود ... !!

حـتـــی "بـهــــارش" تــازه هــم بــاشــد ؛

حـتــی بـپــیــچــد عــطــر گــل هـا در مــشـام عــصــر فــروردیــن

چـیــزی نــمــیــکــاهـــد

از شــدّت ایـــن جــمــعـــه ی غــمــگــیـــن ... !!

ســکوت خــــطــرناک تــر از حــــرف هــــای نیــش دار اســت

بــــدون شــــک کســــی کــــه ســکوت مــی کــــند

روزی حــــرف هــــایــش را ســرنــوشــت بــه شــما خواهــد گفت...!

مــــدتــی اســت دیگــــر از تــــهِ دل نمــــیــخنــدم

فــقــط لــــب هــایــم

نقــشــــی بــــه نــام لبــخــند را بــازی میکــننــد

تا کســــی نفــهــمد بــی تــــو چــه مــیــگذرد . . . !

هَــرکه مــی خــواهـی بـــاش

ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـانهــاســت

تـــو نیــز ، روزی , ســاعـتی ,

لـَحظــه ای احــساس خـواهـی کـرد

کـــه . . .

هیــچکـَـس دوسـتت نَــدارد …!

خیال نکن
اگر برای کسی
تمام شدی
امیدی هست

خورشید
از آنجا که غروب می کند
طلوع نمی کند

زن که بـاشـے …
عـاشـق شـوے “چـشـم سـفـیـد” خـطـابـَت مـے کـنـنـد !
راسـت مـے گـویـنـد . .
چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه..
“تـو” ..
مـُسـافـر هـیـچـکـدام نـبـودے
.

نگـــــــران نباش،
حــــال مـــن خـــــــوب اســت بــزرگ شـــده ام …
دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم
آمـوختــه ام، که این فـــاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش ” زندگیست ”
آمــوختــه ام که دیگــر دلم برای ” نبــودنـت ” تنگ نشــــود…
راســــــتی، بهتــــــــــر از قبل دروغ می گویــــم…
” حــــال مـــن خـــــــوب اســت ” … خــــــوبِ-خــــوب…

خبــرت هست ؟!
که از خویش خبـر نیست مرا ...

[امیرخسرو دهلوی]

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است...

ادعایشان آدمیت...
کلامشان انسانیت...
رفتارشان صمیمیت...
حال، من دنبال یکی میگردم که...
نه آدم باشد...
نه انسان...
نه دوست و رفیق صمیمی...
تنها صاف باشد و صادق...
پشت سایه اش خنجری نباشد برای دریدن...
هیچ نگوید...
فقط همان باشد که سایه اش میگوید....
 صاف و یکرنگ....

سخنی بگو برف!

آنکه پس از تو از تو سخن می گوید

آب نام اوست.

 چـــقدر سَختـﮧ ؛

هَمـﮧ سُرآغـ کــَسیو اَزت بگیرَטּ کـِ فقط تو میدونـﮯ کـِ دیگـﮧ نیست...

سَخت تَرش وَقتیـﮧ کـِ مَجبورﮮ لَبخند بزَنـﮯ و بگـﮯ خوبـــﮧ!!!

مے گویَنْــــــלْ ضَعیـــــفْ شُــــــלهِ اَمْ!.
.
.
میگـــــویَمْ سَنْـــــگینےِ לَرْسْ هآیَـــــمْ اَسْـــــتْ…
.
.
اَمآ نِمیـלآنَنْدْ
.
.
سَنْگینـــــےِ לَرْسْ هآیـــــے اَسْـــــتْ ڪــﮧِ اَزْ לُنْیـــــآ وَ آלَمْـــــهآیَـــــشْ

گِـــــرِفْتَـــــمْ!.

تنهایے آدمے را عَوضــ مےڪند. از تو چیزے میسازد ڪہ هیچــ وقتــ نبودے...

گاهے آنقدر بے تفاوتـــ مے شوے ڪہ

حتے اگر در جایے با همـ دیدیشاטּ حتے پلڪـــ همـ نزنے!

گاه آنقدر حساســ ڪہ خاطره هایشــ تو را یڪسره خاڪستر ڪند!

آنقدر با خودتـــ حرفــ مے زنےڪہ

وقتے به او رسیدے لامـ تا ڪامـ دهانتــــ باز نمے شود .

ساعتها زیر دوشــ مے نشینے بہ ڪاشے هاے حمامـ خیره مے شوے...

غذایـتـــ را سرد مے خورے... ناهار را نصفہ شبـــ ، صبحانہ را شام !

ساعتها بہ یڪ آهنگـــ تڪرارے گوشـ مے ڪنے و هیچــ وقتـــ آهنگــــ را حفظـــ نمے شوے!

شبها علامتـــ سوالهاے فڪرتــــ را مےشمارے تا خوابتــــ ببرد

“کنج گلویم قبرستانی است پرازاحساسهایی که زنده بگورشده اند،

به نام بغض….”

عشق گم شده من …

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند،وآدمهائی که هرگز

تکرارنمی شوند….

وتو آنگونه ای…

فقط همین…

کاش …
پرده میدانست …
تاپنجره باز است فرصت رقصیدن دارد…!!!